����ֱ��

Het concept van suikertaks is absoluut niet nieuw. In Nederland werd suiker tot 1993 extra belast. Daarnaast zijn er diverse andere landen waar momenteel een suikertaks is ingevoerd. Het gewenste effect blijft echter vaak uit, vertelt Van den Eijnde: “Als je kijkt naar de effecten van zo’n suikertaks, dan vallen die best wel tegen. Dat kan een aantal oorzaken hebben, maar de belangrijkste is dat zo’n suikertaks altijd terechtkomt bij de fabrikant en (…) deze zelf mag kiezen hoe hij daarmee omgaat. Hij kan het product duurder maken, een ander product duurder maken of bijvoorbeeld kijken of zijn inkoopprijzen omlaag kunnen. Het is daarom helemaal niet gezegd dat zo’n belasting daadwerkelijk terechtkomt bij de consument.”

Het gewenste effect dat prijzen van suikerhoudende producten stijgen wordt dus niet zomaar behaald, vervolgt Van den Eijnde: “Als de belasting met twintig procent omhoog zou gaan, is het niet vanzelfsprekend dat de prijzen ook met twintig procent omhooggaan.”

Engels model

Engeland hanteert een getrapt suikerbelastingmodel; hoe meer suiker een product bevat, hoe hoger de belastingdruk is. Producten die minder dan vijf gram suiker bevatten zijn echter vrijgesteld. Op welke manier in Nederland zo’n belasting kan worden ingevoerd is afhankelijk van de geldende EU-wetgeving: “Zo moeten maatregelen proportioneel zijn en geldt er vrij verkeer van goederen binnen de EU, de suikertaks is er dus niet zomaar.”

Daarnaast moet het tarief van de suikerbelasting aanzienlijk zijn om tot een effect te kunnen komen: “Ik heb begrepen dat uit Nederlands onderzoek blijkt dat de prijs met in ieder geval twintig procent moet toenemen, willen we überhaupt enig effect zien en dat is dan nog steeds een beperkt effect.”

Hoe dan wel?

Als de effecten in het buitenland zo tegenvallen, waarom zou je dan toch een suikerbelasting willen invoeren? Ook daar heeft Van den Eijnde ideeën over: “Een suikerbelasting kan wel onderdeel zijn van een bredere set maatregelen om bewustwording te creëren bij consumenten en producenten aan te zetten tot ander gebruik van ingrediënten. Maar vertrouw dan niet op een suikerbelasting alleen, maar combineer deze met andere maatregelen. Bijvoorbeeld hoe verpakkingen eruit mogen zien, of vanaf welke leeftijd sommige producten mogen worden gekocht. ‘En, en, en’ maatregelen lijken een stuk meer impact te maken”.